سه نامزد اصلی طیف اصول‌گرا ولایتی، قالیباف و جلیلی هستند. من به طور خلاصه نگاه خودم را درباره‌شان بیان می‌کنم.

یک. ولایتی. شخصیت برجسته و فارغ از نگاه سیاسی شخصیت قابل احترامی برای هر آدم اهل ادب و فضل است. پزشک قابل و باتجربه‌ای است و کاملا از مسایل بهداشت و درمان سردرمی‌آورد. تقریبا ایجادکننده‌ی دیپلماسی ایران پس از انقلاب و دارای نگاه نسبتا بومی به این ماجراست و ماجرای ایجاد یقه‌ی دیپلماتیک به جای کراوات شاهدی بر این مدعاست. در این عرصه‌ی خطیر امتحان پس داده است و مردم و بزرگان همه او را می‌شناسند. پایان جنگ و ماجراهای قرارداد1975 و... از کارهای خطیر اوست. تاریخ‌دان است و به فرهنگ مردم منطقه‌ی آسیا و ملل اسلامی تسلط دارد. چند کتاب مهم هم در زمینه‌ی طب اسلامی و تمدن اسلام و ایران و شیعه تالیف کرده است. او را سلیقه‌های سیاسیِ هاشمی‌پسند می‌پسندند و بسیاری از سلیقه‌های مختلف سیاسی احترام او را حفظ می‌کنند. اگر رییس دولت شود احتمالا با فرهنگ‌دوستان کشورهای اسلامی و منطقه و فارسی‌زبان‌ها روابط بسیار گسترده‌ای برقرار کند. در مورد بیداری اسلامی فهم و تز ویژه‌ای دارد و همان نگاه را دنبال می‌کند. مشاور رهبری است و خیلی بعید است قدرت در او خلجان زیادی ایجاد کند هرچند که وما اُبَرِّئُ نفسی... . قرار بود ائتلاف کنند که فعلا باید صبر کرد. اگر دولت تشکیل دهد کلاس اکابر راه نمی‌اندازد و آدم‌های باتجربه می‌آورد. پس احتمالا میانگین سنی کابینه باید بالای 60 سال باشد.

دو. قالیباف. مدیریت‌اش بر پلیس و تهران زبان‌زد و باعث خوشحالی و دعای مردم در حق او شد. با جدیت و پیگیری و خوش‌فکری مدیریت می‌کند و کارهای خوب را خوب انجام می‌دهد. من با جرئت می‌گویم ایران و جهان باید به مدیریت او و همت بلند او افتخار کنند. 110 و پلیس+10و تحول راهور و 137 و میلاد و رسالت و توحید و نیایش و صدر و نهج‌البلاغه و خط4 و مترو تجریش و بی‌آرتی‌ها و بزرگراه امام علی(علیه السلام) و ولایت و باکری و سرای محله و ... کارهای کوچکی نیستند. تهران واقعا خوب مدیریت می‌شود و کار شهردار بعدی تهران برای هم‌دوشی با قالیباف سخت است. قالیباف خلبانی را در 35 سالگی آموخت. آدم محکم و لجی هم هست. اما این لج کردن‌ها می‌تواند مثبت و منفی باشد. به لحاظ تفکر می‌گوید بیاییم با همان عقل رایج مدرن نیمه‌غربی و مخلوط و همان فن‌سالاری قابل قبول کار مملکت را محکم به پیش ببریم و از طرفی خودمان شخصا حزب‌اللهی باشیم. آن وقت کارآمدی‌مان که اثبات شد می‌گوییم نظام کارآمد است پس ادعایش درست است. پس مردم! بدانید نظام حق است. در زمینه‌ی مسایل فرهنگی امتحان‌هایش را با نمره‌ی بسیار ضعیف قبول شده است. در بخش فرهنگی شهرداری که اشل کوچک یک دولت است سلیقه‌های خوبی به کار نرفت. بوی تساهل و تسامح فرهنگی به مشام می‌رسید. در سیاست خارجی هم اظهار نظر ویژه‌ای ندارد و می‌گوید امر نظام و رهبری است و من چندان دخالت نمی‌کنم. من مردم داخل را با کار و تلاش جهادی خوش‌دل و خوش‌بین نسبت به نظام می‌کنم و مردم خود به خود با سیاست مقاومت نظام همراه می‌شوند. این حرف یعنی او یک حداقلی از ولایت‌مداری و اصول‌گرایی را دارد و من حرفم این است که این مقدار هم خیلی ارزشمند است. وزارت فرهنگ و ارشاد صفار هرندی هم نتوانست جلوی برخی جریان‌های ناجور را بگیرد. ببینید دوستان! هی نگوییم که اگر رییس‌جمهور گفتمانی نباشد کشور به لحاظ فرهنگی جهنم کفار می‌شود. با این غلظت حرف نزنیم. به حداقل‌های گفتمانی قالیباف می‌توان امید داشت و او را در زمینه‌های احتمال خطا، با نقد دل‌سوزانه کمک کرد.

سه. جلیلی. قیافه‌اش مصداق لیغیظ بهم الکّفار قرآن است. سادگی‌اش دل بچه‌های مذهبی را جذب می‌کند. پایی دارد که از دست رفته و جا مانده و بر بدنش است و پایی دارد که تا ابد در آسمان است. خودِ خودِ بسیجی و بچه‌ی ولایی است. تهِ گفتمان انقلاب است. سواد را در دانشگاه بسیار فکری امام صادق(علیه السلام)  یاد گرفته و معلومات دینی و اندیشه‌ی مذهبی‌اش بسیار بالاست. سابقه‌ی مدیریت اجرایی کلان ندارد و این یک نقطه‌ی ضعف است. در شورای امنیت بوده و مردم او را در دیدار با اشتون شناختند. اهل سازش داخلی و خارجی نیست. حرف‌های گفتمانی‌اش مو به تن آدم سیخ می‌کند وقتی می‌گوید ما پشت خیمه‌های دشمنیم(هم چون صفین) نه در شعب ابی طالب. اما در مورد مسایل کشور بسیار شبیه احمدی‌نژادِ84 سخن می‌گوید. صداقت قابل ستایشی است اما شباهت به احمدی‌نژاد، این روزها تن آدم را می‌لرزاند و مد روز سیاست نیست. می‌گویند آدمِ احمدی‌نژاد است  اما او ترسی از این شایعات ندارد. هنوز تیم خود را معرفی نکرده است. اگر آدم‌های صفر کیلومتر بیاورد فاتحه‌ی دولت‌اش را باید زمزمه کرد. خوش‌بین باشیم که او آدم‌های اجرایی خفن جبهه پایداری را می‌آورد و آدم‌های تصمیم‌ساز را از دانشگاه امام صادق(علیه السلام) می‌آورد و از رفیق‌های دانشگاه شریف هم عده‌ای وارد می‌شوند. این دولت فقط برای شروع خوب است. من انتظار دارم که دولت او دولت آدم‌های مطلقا هم‌فکر نباشد. پست‌های غیرکلیدی اما در حد معاون وزیر و وزیر و ... باید به شایسته‌ها حتی اصلاح‌طلب‌ها برسد. امیدوارم جلیلی زودتر راجع به ترکیب کابینه‌اش و شایسته‌سالاری آن حرف بزند.

 باید صبر کرد. مهم این است که نظام سر پا باشد و انتخابات پرشور شود. حتی اگر اصلاح‌طلب‌ها دولت را بگیرند باز هم باید شکر گفت. اما امیدوارم که یکی از این سه نفر انتخاب شود. از رأی دادن به هر کدام از این سه نفر اجتناب نمی‌کنم. رویکرد حذف‌گرایانه و خالص‌سازی اصلا به صلاح امت اسلام نیست. ببینیم که کنار رفتن‌ها شروع می‌شود یا خیر. اگر این سه هم‌زمان با هم رقابت کنند من نمی‌دانم چه خواهد شد.